Related post
N,N-dimethyltryptamine, of DMT, is een fascinerende stof, die al decennia lang een vraagstuk is voor zowel psychonauten als wetenschappers. Het is één van de krachtigste psychoactieve moleculen die we kennen, die zeer levendige, zij het kortstondige hyperdimensionale visuele ervaringen kan opwekken. Deze fantasmagorische visioenen omvatten vaak buitenaardse scènes, ingewikkelde multidimensionale kwantumstructuren, prachtige complexe transformerende fractals en buitenaardse wezens met telepathische vermogens.
DMT komt in zo veel verschillende planten over de hele wereld voor, dat het geen verrassing is dat het al eeuwenlang wordt gebuikt. De vroegste sporen die wijzen op het gebruik van DMT zijn aan het licht gekomen door middel van koolstofdatering van poemabeenderen die in Argentinië ontdekt zijn. De dateringsmethode die onderzoekers hebben toegepast, suggereert dat sporen van DMT die in deze botten zijn gevonden (waarvan wordt aangenomen dat ze zijn gebruikt als rituele insufflatie apparaten) al zo ver terug te dateren zijn als 2130 voor Christus.
De DMT in kwestie zou afkomstig zijn van ofwel de harsachtige vloeistof in de binnenste bast van Virola bomen of van de bonen van de Anadenanthera peregrina of Anadenanthera colubrina planten. Virola-snuifsel wordt epená genoemd; het was en wordt gebruikt door inheemse volkeren in het Venezolaanse deel van het Orinoco-bekken. Anadenanthera snuifsel wordt gebruikt door de Guahibo inheemse volkeren in het Colombiaanse deel van het Orinoco bekken, en staan bekend als yopo (ook wel cohoba, vilca en huilca genoemd). Dit snuifsel werd ook gebruikt door de Taíno inheemse volkeren op de Caribische eilanden, voordat zij door de Spanjaarden uitgeroeid werden. De voorwerpen die zij bouwden om het snuifsel te malen zijn gedateerd tussen 1000 en 1500 na Christus.
Er is onlangs een sjamanische buidel in het zuiden van Bolivia ontdekt met sporen van verschillende psychoactieve stoffen, waaronder DMT. Ook bevatte de buidel gegraveerde holle botten en houten insufflatie voorwerpen. Het wordt geschat dat deze buidel ongeveer 1000 jaar oud is.Inheemse volken uit het huidige Colombia, Ecuador, Perú en Brazilië gebruiken ook planten die DMT bevatten, zoals Psychotria viridis en Diplopterys cabrerana, en in mindere mate Psychotria carthaginensis bij de bereiding van hun heilige brouwsels ayahuasca en yagé. Deze planten worden niet als hoofdingrediënten in het brouwproces gebruikt - hun doel is het versterken en verrijken van de effecten van de ‘Meester Plant’ – de ayahuasca liaan Banisteriopsis caapi.
Hoewel ayahuasca vrijwel zeker een lange en rijke geschiedenis heeft, zijn de details van de achtergrond van het brouwsel moeilijk te achterhalen. Voorwerpen die voor de insufflatie van yopo en epená werden gebruikt zijn vrijwel onmiskenbaar, en de functie van de voorwerpen om snuifsels te bereiden is ook vrij makkelijk te herkennen. Brouw- en drinkgerei kunnen echter voor verschillende doeleinden gebruikt zijn, waardoor deze niet als onomstotelijk bewijs kunnen dienen.
Zo bestaat er een bijzonder opvallende stenen kom die er ceremonieel uitziet; de buitenkant is met grote zorg gebeiteld en rijkelijk versierd met mogelijk mythologische zoömorfe en antropomorfe figuren. Deze kom is ontdekt in het Ecuadoraanse Amazonegebied en is gedateerd tussen 500 voor Christus en 500 na Christus. Of het wel of niet gebruikt werd als een vaso de brujo (tovenaarsbeker) voor het gezamenlijk drinken van ayahuasca, kunnen we niet met zekerheid stellen.
Wat de westerse wereld betreft, begon het bewustzijn van het bestaan van DMT met Richard Helmuth Fredrick Manske die de chemische synthese van DMT in 1931 uitvoerde. Maar het was Stephen Szára die in 1956 voor het eerst onderzoek deed naar de psychedelische effecten van DMT. Vervolgens werd er gedurende de jaren zestig en zeventig meer wetenschappelijk onderzoek naar DMT gedaan, waar werd gekeken naar de prevalentie, de biochemische eigenschappen, het klinisch potentieel en een mogelijk verband met de psychopathologie.
Maar net zoals bij andere psychedelische stoffen het geval was, is wetenschappelijk onderzoek naar DMT vanaf eind jaren zeventig sterk ontmoedigd doordat er wereldwijd strenge wettelijke voorschriften ingevoerd werden. In de jaren negentig nam de belangstelling voor DMT weer toe met het onderzoek van Rick Strassman, een psychiater en psychofarmacoloog uit de Verenigde Staten. Strassman was de eerste persoon in bijna 20 jaar die federale toestemming en financiering kreeg om studies uit te voeren waar psychedelica aan mensen toegediend werden. Hij wordt door velen gezien als de initiatiefnemer van de "psychedelische renaissance".
Over een tijdspanne van vijf jaar heeft hij ongeveer 400 doses DMT aan bijna vijf dozijn menselijke vrijwilligers toegediend. Dit onderzoek richtte zich op de biologische en psychologische effecten van DMT. Aan de hand van dit onderzoek creëerde Strassman een schaal waarop hallucinogene ervaringen gemeten konden worden (Hallucinogen Rating Scale, of HRS). Zijn studies toonden ook aan dat er geen tolerantie voor DMT wordt opgebouwd, ook als de inname van DMT regelmatig en in korte tijd wordt herhaald: Dit is een duidelijk onderscheid tussen DMT en andere psychedelica. Hij beschreef zijn onderzoek uitgebreid in zijn boek - DMT: The Spirit Molecule. Tegenwoordig wordt de geëxtraheerde, gekristalliseerde vorm van DMT niet alleen voor klinisch onderzoek, maar ook recreatief gebruikt. Het wordt puur gerookt of in een mengsel van verschillende kruiden (changa) die het effect van de ruwe rook op de longen verzachten en de trip verrijken.
Uit een enquête in 2010 onder Australische recreatieve gebruikers bleek dat changa de methode is die hun voorkeur heeft, waarbij 98,3% van de respondenten bevestigde dat ze DMT op deze manier hadden gerookt. Een kleiner percentage, 30,6%, heeft DMT in de vorm van ayahuasca geprobeerd. DMT is een stof die vooral onder jongeren vaak recreatief gebruikt wordt. De Global Drug Survey in 2019 meldde dat 8,2% van de respondenten in hun leven wel eens DMT heeft geprobeerd, en dat 4,2% dit in de afgelopen 12 maanden had gedaan. Meer dan de helft van de respondenten (56,8%) was jonger dan 25 jaar.
Dimethyltryptamine komt in overvloed voor in de natuur. Een paar van de bekendste bronnen zijn:
Daarnaast zijn er nog honderden andere planten waarvan we weten dat ze N,N-DMT in variërende mate bevatten. Waarschijnlijk zal de aanwezigheid van N,N-DMT in nog wel honderden planten meer ontdekt worden. De N,N-DMT molecule is ook gevonden in de hersenen van ratten, longen van konijnen, en het hersenvocht, bloed en urine van de mens. Volgens Rick Strassman zou het zo maar kunnen dat dit mystieke bestanddeel in elk zoogdier voorkomt.
Er zijn veel verschillende manieren om ‘freebase’ dimethyltryptamine uit planten die deze stof bevatten te extraheren. De chemie is in theorie eenvoudig, maar het extractieproces moet met de nodige voorzichtigheid en nauwkeurigheid worden uitgevoerd om ongelukken te voorkomen en een kwalitatief goede oogst te verzekeren.
De eenvoudigste methode om DMT te extraheren is door het fijngemalen plantmateriaal in een basisoplossing op te lossen – meestal wordt hier natriumhydroxide (NaOH) voor gebruikt. De moleculen van DMT komen dan vrij in de vloeistof en moeten vervolgens nog van de oplossing worden gescheiden. Omdat deze niet gepolariseerd zijn, gebeurt dit scheiden met een apolair oplosmiddel zoals nafta. Nafta zal de DMT-moleculen aantrekken waardoor ze naar boven drijven en een aparte laag zullen vormen. Dan hoef je alleen nog maar de DMT te verwijderen, in te vriezen, door een koffiefilter te filteren en uit te drogen om de zuivere kristalvorm te krijgen.
Met herkristallisatie kan de DMT nog een stap zuiverder worden. Dit houdt in dat je het poeder dat je bij de eerste extractie hebt verkregen opnieuw oplost in een apolair oplosmiddel. Een goed oplosmiddel voor deze stap is een zuiver alkaan zoals heptaan. Door dit oplosmiddel op te warmen zal de DMT gemakkelijker oplossen. De meest voorkomende onzuiverheden die na de eerste extractie over zijn gebleven zullen nu niet oplossen, en kunnen door simpelweg decanteren worden gescheiden. Herkristallisatie is een belangrijke stap om onzuiverheden te verwijderen. Nadat DMT is opgelost, moet het worden ingevroren en vervolgens gefilterd en opnieuw gedroogd. Dit proces kan worden herhaald voor verdere verfijning.
Er zijn complexere manieren om ‘freebase’ DMT te extraheren, de gulden regel is daarbij meestal dat hoe moeilijker het proces is, hoe hoger de kwaliteit en de zuiverheid van het eindproduct. Er zijn verschillende andere methoden te gebruiken: Noman's tek is een populaire methode. Noman’s tek levert goede resultaten en heeft een prima verhouding tussen inspanning en kwaliteit.
Hoewel de planten die DMT bevatten op zich niet illegaal zijn, wordt DMT, volgens het Verdrag van de Verenigde Naties inzake psychotrope stoffen uit 1971, zodra het geëxtraheerd is geclassificeerd als een illegale stof. De mate waarin deze wet per land of regio wordt gehandhaafd, hangt echter meestal af van de mate waarin de regering zich bewust is van het bestaan van deze stof.
DMT is vrijwel niet te traceren met drugstests. Het wordt snel gemetaboliseerd door het lichaam, en tenzij de test onmiddellijk na opname wordt uitgevoerd, is het onmogelijk in een test te traceren. Standaard drug tests (zelfs de uitgebreide tests) testen daarom niet op DMT. Ook is DMT niet chemisch verwant aan stoffen waar meestal wel op wordt getest, dus de kans op een fout-positief is vrijwel nihil.
Aangezien DMT in ons eigen lichaam voorkomt, zijn we er aan gewend. DMT is een afgeleide van het essentiële aminozuur tryptofaan (een belangrijke serotonine regulator), wat betekent dat ons lichaam het misschien zelfs kan synthetiseren als we sommige van de vele voedingsmiddelen waarin tryptofaan wordt gevonden eten. (bv. kalkoen, kip, vlees, kaas, yoghurt, eieren, chocolade, vis, enz.) Toch zijn we in het dagelijks leven niet onder de invloed van DMT. Dit komt doordat we enzymen in onze maagwand hebben die dit molecuul oxideren. Dit zijn monoamine oxidase enzymen (MAO's), en deze zorgen ervoor dat DMT die oraal ingenomen wordt vrijwel onmiddellijk wordt afgebroken en geen dus geen effect heeft.
Als we echter DMT in combinatie met MAO-remmers innemen, voorkomen deze dat de DMT wordt afgebroken en kan de DMT intact de maag passeren en via de bloedbaan uiteindelijk de hersenen bereiken. Dit soort MAO-remmers, β-carbolines in dit geval, worden bijvoorbeeld in de B. caapi plant gevonden, één van de hoofdingrediënten voor het brouwen van ayahuasca.
Roken en insufflatie zijn ook effectieve manieren om DMT in te nemen, omdat deze methoden de stofwisseling in de maag omzeilen. Een interessant weetje is dat psilocybine paddenstoelen, beter bekend als paddo’s, in wezen een gemodificeerde versie van het DMT-molecuul bevatten. Psilocybine wordt na inname omgezet naar psilocine. Psilocine, het actieve bestanddeel van psilocybine paddenstoelen, is in feite 4-hydroxy-DMT. Door de vier OH radicalen kan de DMT niet door MAO’s afgebroken worden, waardoor het de hersenen kan bereiken en de psychedelische effecten van de DMT ervaren kunnen worden.
Het besef dat DMT van nature in zoveel levende wezens voorkomt heeft geleid tot de theorie dat het zou kunnen dat DMT endogeen in de hersenen van de mens geproduceerd wordt. Deze productie zou, gebaseerd op de veronderstellingen van Rick Strassman, in de pijnappelklier plaatsvinden. Strassman beschreef in zijn boek zijn hypothese dat DMT vrijkomt in natuurlijk voorkomende ‘psychedelische’ toestanden, waaronder ‘geboorte, dood en bijna-dood, psychose en mystieke ervaringen’.
Geen van deze veronderstellingen is echter ooit wetenschappelijk onderbouwd. Dr. David Nichols beweert het tegenovergestelde – volgens hem zijn eventuele endogene niveaus van DMT theoretisch te laag om actief door de hersenen te worden getransporteerd. Daarom denkt hij dat DMT in gevallen van geboorte, bijna-doodervaringen en slaap niet als neurotransmitter en hallucinogeen kan functioneren. Het is aangetoond dat DMT een affiniteit heeft voor de Sigma-1 receptoren, en we gebruiken dit weetje vaak in discussies over de effecten van DMT. Nichols meent echter ook dat het niet mogelijk is dat de concentratie van DMT hoog genoeg is om zich met deze receptoren te binden (zelfs in het geval van intraveneuze injectie).
Na het innemen van een psychedelische stof vindt er een aaneenschakeling van complexe biochemische gebeurtenissen plaats in de hersenen die wij nog niet begrijpen. Zo had Dr. Steven Barker bijvoorbeeld een studie uitgevoerd met wijlen dr. Robert Harrison, waarin ze bij ratten die LSD toegediend kregen – een compleet andere psychedelische stof - een tienvoudige toename van het gehalte van 5-MEO-DMT en een viervoudige toename van het gehalte van N, N-DMT registreerden. Ook bij knaagdieren die amfetaminen toegediend kregen werd een toename van N, N-DMT geregistreerd.
Deze studies zijn helaas nooit gepubliceerd, mede vanwege een gebrek aan financiëring en door het onverwachte overlijden van Dr. Harrison's na het afronden van zijn proefschrift. Als we er van uitgaan dat hun bevindingen juist zijn, kan dit erop wijzen dat de piek in DMT-niveaus eventueel een biochemische reactie op stress is, of op een of andere manier met zelfbehoud te maken heeft. Het kan zijn dat het innemen van DMT een variëteit aan neurochemische processen veroorzaakt waar we nog geen zicht op hebben. Deze processen zouden eventueel beter de raadselachtige effecten van een DMT-ervaring kunnen verklaren.
Aan de andere kant weten we ook dat DMT niet alleen affiniteit heeft voor de Sigma-1-receptor. Net als andere psychedelica bindt het zich aan de 5-HT2A-receptor, evenals aan een verscheidenheid aan andere 5-HT-receptoren en een volledig andere klasse van sporenamine-geassocieerde receptoren. Bovendien activeren serotonerge hallucinogenen zoals DMT de frontocorticale glutamaatreceptoren. Toch is dit geen antwoord op het raadsel - weten met welke receptoren een stof zich bindt, verklaart niet hoe de psychedelische effecten ontstaan.
Er zijn verschillende manieren om DMT te ervaren, één daarvan is een traditionele ayahuasca ceremonie. In dit artikel zullen we ons echter richten op het roken van DMT. Als je DMT rookt, begint de trip vrijwel meteen en deze houdt ongeveer 15 tot 20 minuten aan. Zo kort als dit ook mag lijken, de trip zelf zal alles behalve kortstondig voelen. Als je voor het roken van DMT zorgt dat je MAO-remmers neemt, kan je de duur van de trip aanzienlijk verlengen - dit is een vorm van pharmahuasca – het synthetisch nabootsen van een ayahuasca ervaring. De effecten van DMT variëren afhankelijk van de dosering en of je de zuivere kristallen of een kruidenmengsel dat changa heet rookt.
Het roken van pure DMT is bijzonder zwaar voor je longen. Er is heel veel warmte nodig om te zorgen dat de kristallen smelten, daarom is het gebruik van een stormaansteker aan te raden. Het kan het beste uit een glazen pijp worden gerookt, zodat de vlam niet in direct contact met de kristallen komt; dit zou het weer te snel doen smelten. Er zijn geavanceerde vaporizer pijpen zoals de Eagle-bill of de Smoke-bubble die steeds populairder worden omdat ze veilig zijn, de longen besparen en efficiënt zijn (vijf tot tien keer minder DMT nodig om hetzelfde effect te voelen als bij ouderwets roken).
De dosering voor het roken van DMT is als volgt: Minder dan 20 mg wordt beschouwd als een lage dosis, 20-35 mg als een standaard dosis, en alles boven 35 mg als een hoge dosis. Het is altijd slim om met een lage dosis te beginnen (10-15 mg) om te zien hoe je hier op reageert. Het is het meest effectief als je de hele dosis DMT in één keer rookt, maar je kan het ook in 2 tot 3 verschillende hijsjes roken, als je daarvoor ten minste lang genoeg bij bewustzijn kan blijven.
Doe eventueel wat korte ademhalingsoefeningen voor het roken om je longen voor te bereiden. Van te voren een paar minuten lang je borst masseren tijdens het in- en uitademen zou ook moeten helpen.
Omdat de rook zo zwaar is, kunnen er een paar pogingen nodig zijn om je techniek te verfijnen. Als je in één snelle klap alle rook inademt kan dat een hoestaanval veroorzaken. Probeer daarom de rook wat langzamer te inhaleren. Probeer de geïnhaleerde rook een paar seconden in je longen te houden. Als je genoeg binnen hebt gekregen, dan begint je trip hier.
Bij lage doses kan DMT voor een zalig en licht gevoel in je hoofd zorgen, een aangenaam tintelend gevoel, een goed humeur en verminderde angstgevoelens. In een milde trip ervaren de meeste mensen visuals met ogen dicht, zoals kleurrijke lichtjes, geometrische patronen en fractals. Visuals met ogen open zijn te vergelijken met de ruimtelijke vervormingen die je met LSD ervaart, maar hebben een helderder, holografischer gevoel. Bij middelmatige tot hoge doses melden sommige mensen dat ze entiteiten ontmoeten of hun omgeving sterk zien transformeren.
Een veelvoorkomend aspect met mildere ervaringen is het gevoel dat je bewust in je lichaam aanwezig bent. Welke visioenen je ook ervaart, met open of dichte ogen, meestal voel je je daarna alsof een stukje van jezelf zich nog steeds in deze realiteit bevindt. Dit soort trips zijn vergelijkbaar met ervaringen met hoge doses paddo’s of LSD; ze kunnen een positief psychologisch en spiritueel effect hebben.
De intense volledige DMT-trip daarentegen, is een ervaring op zich. Dit wordt ook wel een ‘doorbraak’-ervaring genoemd; het is pure waanzin, je bent volledig losgekoppeld van de lichamelijke werkelijkheid. Het kan je overweldigen en het kan moeilijk zijn om de ervaring te onthouden en integreren.
Een baanbrekende DMT trip wordt vaak beschreven als een raketlancering naar de hyperruimte, een alternatieve dimensie. In tegenstelling tot andere psychedelica, vervormt DMT de standaard werkelijkheid niet - het brengt je in een compleet andere realiteit, met ruimtes, scènes en entiteiten die onmogelijk voor te stellen of te begrijpen zijn. De ziel lijkt het fysieke lichaam te verlaten en het contact met het lichaam te verliezen. De wereld om je heen vervalt, en tijd bestaat niet meer. Veel van wat jou tot jou maakt, zoals je herinneringen, taal, karaktertrekken, intelligentie, waar je om geeft, etc. is in deze alternatieve wereld niet meer relevant. Dit is waar het ware potentieel van DMT aan het licht komt - het kan ons zo dicht als mogelijk is bij de dood brengen, en tot het punt dat er geen andere keuze bestaat dan je over te geven en de ervaring te omarmen.
Afgezien van dit gevoel van het vergaan van je ego, of ego-dood, is alleen al het getuige zijn van zo'n ontzagwekkende, magische alternatieve realiteit genoeg om je voor altijd te veranderen. Het gevoel van definitief weten dat er iets bestaat dat zo bijzonder, zo ongelooflijk groot en krachtig is dat nog reëler aanvoelt dan de realiteit die je tot nog toe kende, kan leiden overweldigende nederigheid en waardering voor de heiligheid en de wonderbaarlijke onwaarschijnlijkheid van ons leven. Het kan ons ook het besef bijbrengen dat die alternatieve realiteit is waar we vandaan komen en waar we zullen terugkeren - naar een oneindige en eeuwige realiteit die veel complexer is dan ons kleine, lokale, 3D-bestaan. Kortom, we kunnen ervan leren om onszelf niet al te serieus te nemen en om voluit te genieten en om een dankbaarder en voller leven te leiden.
DMT-trips worden normaal gesproken met dichte ogen ervaren. Maar als je een ‘doorbraak’-dosis neemt, maakt het niet uit of je ogen open of dicht zijn. Toch, als je probeert om je bewust in je lichaam te aarden en de drang om je ogen te sluiten te weerstaan, kun je na de pieken van de trip getuige zijn van iets heel anders - de verbazingwekkende fusie van de entiteiten en ruimten uit de DMT werkelijkheid met onze 3D-wereld. Je kan omringd worden door wilde transformaties en je kan ongelooflijke verschuivingen van materie en energie ervaren. Hallucinaties met open ogen op hoge doses DMT zijn uniek en op geen manier te vergelijken met andere psychedelische ervaringen.
Changa is een rookbaar kruidenmengsel dat DMT en kruiden zoals B. caapi, toorts, passiebloem, pepermunt en andere kruiden bevat. Het changa mengsel zorgt ervoor dat de DMT-rook makkelijker in te ademen is het brengt de trip in evenwicht. Zo wordt de trip relevanter en beter geïntegreerd en verbonden met de menselijke ervaring. Omdat het mengsel meestal B. caapi bevat, kun je het beschouwen als rookbare ayahuasca. Het is niet moeilijk om changa te maken – je laat de DMT-kristallen smelten op een oppervlak verwarmd door stoom in een paar dozijn milliliter alcohol of ethanol van hoge kwaliteit en vervolgens voeg je het mengsel van kruiden toe en roer je het geheel goed. De kruiden zullen snel drogen en na een paar minuten kan de changa al gerookt worden.
Ten minste 25% van de kruiden in de changa moet uit B. caapi bestaan. Zowel het blad als de bast van de liaan zijn prima te gebruiken – bij voorkeur bevat de mix beide, als dat mogelijk is. De liaan zorgt voor de activering van de DMT en de andere kruiden, en het versterkt hun werking, net als in ayahuasca. Door te kiezen welke kruiden je aan de rest van het mengsel toevoegt, kan je er voor zorgen dat bepaalde aspecten van de trip sterker naar voren komen of de helende werking van het mengsel bevorderen. Een typisch recept ziet er ongeveer zo uit: 30% B. Caapi, 20% toorts, 20% passiebloem, 20% pepermunt, 5% calendula, 5% blauwe lotus. De calendula en de blauwe lotus moeten worden toegevoegd na de infusie van DMT en nadat de rest van het mengsel is opgedroogd. Verwijder de stokken en stengels van alle kruiden. Je kan een koffiemolen gebruiken voor een homogeen resultaat.
Een standaard verhouding voor een lichte changamix is ongeveer 25% van het gewicht van het mengsel in DMT. Dus iedere vier gram changa bevat dan 1gram DMT. Dit is voldoende voor 30 lichte ervaringen, 20 gemiddelde ervaringen, 10 sterke ervaringen of 5 extreme ervaringen. Een mengsel met 30% DMT is sterker en de melanges met 40-50% DMT zijn zeer sterk. Deze mengsels zijn net zo sterk of sterker dan het roken van freebase (pure) DMT, dankzij de wisselwerking van de kruiden.
Changa is veelzijdiger dan pure DMT, zowel qua potentie als qua effecten en vanwege de aanwezigheid van de MAO-remmers van B. caapi heeft de DMT in changa langer effect. Met de lichte changa-melanges kan je op een comfortabele en voordelige manier DMT ervaren. Door het rookgemak van sterke melanges kan je ‘doorbreken’ zonder al te zwaar de longen te belasten en met minder kans op hoesten of kokhalzen. Je kan changa ook verdampen, net als pure DMT.
DMT is een zeer krachtig hallucinogeen dat een breed scala aan veranderingen in fysiologie en perceptie veroorzaakt.De meest voorkomende fysiologische bijwerkingen zijn: Verhoogde hartslag en bloeddruk, duizeligheid, verwardheid, gebrek aan coördinatie, misselijkheid (als DMT in ayahuasca-vorm wordt genomen), rillingen, spasmen en mogelijk verlies van bewustzijn. Als je al een hartaandoening hebt, zoals hypertensie, wees dan erg voorzichtig met het roken van DMT of rook het helemaal niet. Het verlies van coördinatie betekent dat het niet aangeraden wordt om fysieke activiteiten te ondernemen onder invloed van DMT; dit zou tot letsel kunnen leiden. Geniet van DMT in een ruime, comfortabele omgeving, ga er bij liggen en zorg dat er een nuchtere oppas aanwezig is.
DMT veroorzaakt visuele vervormingen die je perceptie van de wereld om je heen volledig veranderen. Dit kan erg verwarrend zijn en tot angst of paniek leiden. Ook hallucinaties met dichte ogen kunnen overweldigend zijn en ongemak, angst,of in extreme gevallen, psychologisch trauma veroorzaken. Bad trips op DMT zijn geen uitzondering, en ze kunnen veel intenser zijn dan bij andere psychedelica het geval is.
DMT kan een gevoel van dissociatie creëren tussen geest/ziel en het lichaam. Het verlies van deze verbinding is vrij kenmerkend voor de DMT-ervaring; deze ervaring kan tot ongelooflijk diepgaande veranderingen in ons bewustzijn leiden. Het kan echter ook de oorzaak zijn van depersonalisatie; herstel hierna kan moeilijk en tergend zijn.
Tot slot, het gebruik van DMT in combinatie met medicatie kan heel gevaarlijk zijn. Meng DMT niet met stoffen die de serotoninespiegels beïnvloeden (zoals antidepressiva) of de bloeddruk beïnvloeden (zoals alcohol of hyper- / hypotensie-medicatie). Interacties kunnen in deze gevallen respectievelijk leiden tot het serotoninesyndroom of hypertensieve crisis, die beide fatale gevolgen kunnen hebben. Dit is nog sterker van toepassing als MAO-remmers in combinatie met DMT worden gebruikt; deze versterken de effecten.
Het spreekt voor zich dat andere psychoactieve stoffen, zoals opioïden, CZS-depressiva of stimulerende middelen, fenethylaminen, methamfetaminen, barbituraten, antipsychotica en dergelijke niet in combinatie met DMT gebruikt mogen worden. De interacties zijn nog niet volledig onderzocht, maar er bestaat een zeer plausibel gezondheidsrisico.
Ter herhaling: Zorg altijd dat er een nuchtere oppas aanwezig is als je DMT rookt, voor het geval er iets misgaat. Hopelijk is de informatie in dit artikel je tot nut en is je psychonautische nieuwsgierigheid gestild. Veilige en fijne trips gewenst!
