Related post
Mimosa hostilis, ook bekend als Mimosa tenuiflora, is een meerjarige boom of struik die van nature voorkomt in tropische bossen van Zuid-Mexico tot aan Noord-Brazilië, inclusief in de Midden- en Zuid-Amerikaanse landen El Salvador, Honduras, Panama, Colombia en Venezuela.
De plant behoort tot de Fabaceae familie, of de vlinderbloemenfamilie, die meer dan 16.000 soorten telt. Naast de twee synonieme botanische namen wordt de plant ook met een aantal lokale specifieke bijnamen aangeduid, waaronder: Jurema, Jurema Preta (Negra), en Calumbi in Brazilië, Tepezcohuite in Mexico en Carbón, Carbonal, Cabrera, of Cabrero in Colombia, Honduras, en Venezuela.
Ooit was dit een ingrediënt voor een populair bedwelmend drankje; inmiddels heeft wetenschappelijke interesse in deze krachtige plant aanzienlijk afgenomen en hebben de kolonisten van de landen waar Mimosa hostilis van nature voorkomt, het rituele gebruik ervan zo goed als uitgeroeid. Op de plekken waar de plant van oorsprong vandaan komt, wordt deze nog steeds voor haar traditionele geneeskrachtige eigenschappen gebruikt. De wortelschors van Mimosa hostilis is bij psychonauten over de hele wereld populair vanwege haar hoge DMT gehalte en legale status.
Gebaseerd op de oude naam Tepezcohuite, wordt gedacht dat Mimosa hostilis al door de oude Meso-Amerikaanse beschavingen werd gebruikt in de traditionele inheemse geneeskunde. Deze beschavingen waren misschien wel de eersten die zich bewust waren van de therapeutische eigenschappen van Tepezcohuite. Het kan zijn dat pre-Spaanse culturen, zoals de Maya en de Nahua, de plant gebruikten om huidletsels en ontstekingen te genezen. Ook werd de plant waarschijnlijk voor cosmetische doeleinden gebruikt.
Deze beschavingen hebben Mimosa hostilis waarschijnlijk niet vanwege haar entheogene eigenschappen gebruikt: Het volledige psychoactieve potentieel van de plant kan niet worden ontketend tenzij deze tegelijk met een plant die ß-carboline MAO-remmende alkaloïden bevat wordt ingenomen. Een voorbeeld van zo’n plant is B. caapi, wat in Zuid-Amerikaanse inheemse culturen (waaronder in Zuid-Brazilië) wordt gebruikt om ayahuasca te maken, of Syrische wijnruit (Peganum harmala), wat tegenwoordig ook een populaire MAO-remmer is voor het maken van ayahuasca-analogen. De ontdekking van het synergetische effect van DMT en MAO-remmers zou pas veel later gedaan zijn in de inheemse Siona-gemeenschap in de buurt van de bovenloop van de Putumayo-rivier, op de grens tussen het huidige Ecuador en Colombia.
Schriftelijke verslagen over inheemse gewoontes in Noord-Brazilië bestaan vrijwel niet, maar we weten dat de gemeenschappen die in de tropische wouden van dit gebied wonen, de plant op een gegeven moment voor rituele doeleinden zijn gaan gebruiken. Vinho da jurema (Jurema-wijn) of ajucá, het bedwelmende brouwsel dat van Mimosa hostilis gemaakt wordt, werd tijdens sjamanistische genezingsceremonies van de Jurema Cultus (O Culto da Jurema) genuttigd. Het wordt aangenomen dat de Jurema Cultus binnen de inheemse gemeenschappen van het Tupí-volk is ontstaan. Het rituele drinken werd voor het eerst schriftelijk beschreven in 1788.
Deze cultus was en is nog steeds opgedragen aan Jurema, de godin van het bos en de dochter van Oxalá, de godheid die door de inheemse bevolking wordt geassocieerd met de schepping van de wereld en de mens. Volgens de overlevering leidt Jurema het mythische paradijs van het hiernamaals, dat ook haar naam draagt. Tegenwoordig wordt Moeder Jurema ook opgeroepen in gebedsceremonies in de Santo Daime, een Braziliaanse syncretische religie waarin hoasca (ayahuasca) ritueel wordt geconsumeerd.
De traditionele vinho da jurema die door de Jurema Cultus wordt geconsumeerd, zou intense psychoactieve effecten veroorzaken, waaronder visioenen, het bezoeken van spirituele rijken, evenals levendige en betekenisvolle dromen na de ceremonie. Omdat een drankje van enkel de wortelschors niet sterk psychoactief is, is het waarschijnlijk dat de Cultus ook maracujá (passievrucht) sap aan het drankje toevoegde. Maracujá bevat een matige hoeveelheid ß-carboline alkaloïden, die als MAO-remmers fungeren en daarmee de effecten van de DMT in Mimosa hostilis zouden kunnen versterken.
Daarnaast vindt de consumptie van vinho da jurema plaats in een zeer rituele setting, met sjamanistische zang en dans, waar een trance bezit kan nemen van de deelnemers. Het is mogelijk dat de oppepper die het sap van de maracujá geeft gedeeltelijk verantwoordelijk is voor deze betoverende staat van zijn, evenals voor de andere psychoactieve effecten die in deze ceremonies worden ervaren. Maar, zoals in verschillende soorten ceremonies wereldwijd is aangetoond, de setting zelf kan al meer dan genoeg zijn om zelfs zonder het gebruik van psychotropen in een trance raken.
Na de komst van de Spanjaarden en tot in de 19e eeuw werd het drinken van jurema door de kolonisten bestempeld als hekserij, waarbij veel van de gebruikers werden gearresteerd of nog erger gestraft voor deze “duivelse activiteiten”. De Jurema Cultus draaide echter niet alleen om de rituelen rond het drinken van het brouwsel. De cultus was geworteld in de inheemse mythologie, en het complex van concepten rond de geest van Jurema bleef gedurende de hele invasie en tot in het heden bestaan.
Het gebruik van het drinken van vinho da jurema bleef bestaan, zij veel meer ondergronds, tot het in de 20e eeuw weer sterker opdook, eventueel als middel om de kwetsbare culturele identiteit van de gedecimeerde inheemse bevolkingsgroepen te versterken.
In 1946 beschreef de Braziliaanse microbioloog Oswaldo Gonçalves de Lima het sjamanistische gebruik van vinho da jurema onder de Pancarurú-indianen in het zuiden van Pernambuco. Daarnaast werd de inheemse jurema-ceremonie later religieus geïntegreerd door syncretische Ubandista-kerken langs de Braziliaanse kust, waar Mimosa hostilis niet van nature groeit. Het in stand houden van het jurema-ritueel lijkt te hebben gediend om de inheemse gemeenschappen te verbinden met de wortels van hun culturele identiteit na de herbezetting van hun grondgebied en het verlies van een groot deel van hun tradities door de kolonisten.
Later nog, met weinig sporen van jurema-rituelen te bekennen, werd de Cultus als uitgestorven bestempeld door Richard Evans Schultes en Albert Hofmann in hun boek ‘Plants of the Gods’ uit 1980. Maar het rituele drinken van vinho da jurema werd verrassend genoeg eind jaren negentig gerapporteerd door Yatra da Silveira Barbosa.
Barbosa legde de heropkomst van het ritueel uit als een middel om in contact te komen met oude aspecten van de cultuur, en verklaarde dat “De kinderen van de stammen die oorspronkelijk vinho da jurema dronken, waren een mengeling van blanken en negers; zij verloren langzaam aan hun recht op het inheemse land omdat ze niet langer erkend werden als indianen […] Om als indianen erkend te worden, hun identiteit te herstellen [en] het recht op hun land terug te eisen, moesten ze een traditie tonen. Daarom werd de Jurema Cultus (O Culto da Jurema) onder de Indiase stammen teruggebracht; om zo hun inheemse identiteit te herstellen.”
Barbosa merkte echter op dat het brouwsel dat hij tijdens zijn expeditie tegenkwam, niet psychoactief was. Hoewel er geen solide gegevens zijn die bevestigen dat er vroeger andere ingrediënten werden gebruikt bij de bereiding van vinho da jurema, beweerde hij dat “met het verloop van de tijd de stamleden de kennis over het effect van de ß-carboline-bevattende plant om de DMT-bevattende Jurema te activeren hadden verloren.” Hij stelde de gemeenschap van het dorp Atikum, bij wie hij verbleef en met wie hij het brouwsel dronk, aan Syrische wijnruit voor. Barbosa bereidde de zaden van de Syrische wijnruit en serveerde ze gemengd met Mimosa hostilis aan de lokale bevolking. Tot hun vreugde zorgde de combinatie voor een prachtige, enigszins enge en onverwacht diepgaande ceremonie.
Tegenwoordig beschouwen traditionele Mexicaanse kruidkundigen Tepezcohuite als de “huidboom”. Dit omdat ze de voordelen van de plant zien bij de behandeling van huidaandoeningen, om veroudering van de huid tegen te gaan en voor algemene cosmetische doeleinden. Door de wortelschors te aarden, maken traditionele genezers in verschillende inheemse gemeenschappen infusies, balsems en zepen die ontworpen zijn om de huid te regenereren. Naast de dermatologische voordelen, wordt Mimosa hostilis ook in capsulevorm gebruikt om maagaandoeningen en schimmelinfecties te behandelen.
In de rest van de wereld is de plant niet heel populair voor ritueel gebruik of medicinale doeleinden. Het hedendaagse gebruik van Mimosa hostilis valt in twee categorieën onder te verdelen: Het brouwen van mengsels met B. caapi of Syrische wijnruit om anahuasca te bereiden, of om ‘freebase’ DMT-kristallen (met een vrije basis) te extraheren.
De voornaamste alkaloïde in Mimosa hostilis is natuurlijk dimethyltryptmine of N,N-DMT. Naast DMT bevat de schors ook tannines, saponinen, diverse andere alkaloïden, fytoserotonine, lipiden, fytosterolen, glucosiden, xylose, rhamnose, arabinose, lupeol, methoxychalconen en kukulkaninen.
Een interessant stukje DMT-trivia over Mimosa hostilis is dat Oswaldo Gonçalves de Lima, die in 1946 verslag deed van het inheemse gebruik van vinho da jurema, in datzelfde jaar een alkaloïde isoleerde van de wortelschors van de jurema plant. Hij noemde die nigerina.
Dertien jaar later, in 1959, stuurde hij aanvullende monsters naar een Amerikaans farmaceutisch bedrijf, dat er een bijna identieke concentratie van N, N-DMT uit isoleerde. De eerste keer dat DMT uit een natuurlijke bron geïsoleerd werd, wordt normaal gesproken toegeschreven aan M. S. Fish, die het in 1955 heeft geëxtraheerd uit Adenanthera peregrina (een meerjarige vlinderbloemige plant die in veel Zuid-Amerikaanse inheemse culturen wordt gebruikt voor het maken van psychoactieve snuiftabak).
Het lijkt erop dat nigerina mogelijk een besmet DMT-extract was. In dat geval zou Gonçalves de Lima eigenlijk de eerste zijn geweest die DMT in een plant vond, en zou Mimosa hostilis de eerste plant zijn waarin DMT werd ontdekt!
Over hoeveel DMT er daadwerkelijk in Mimosa hostilis aanwezig is, verschillen de meningen. Volgens het legendarische rapport van Jonathan Ott uit 1997 leverden de verschillende analyses van de wortelschors van de plant DMT-concentraties op tussen 1 en 11%.
Vervolgens vergeleek Ott deze niveaus met de aanzienlijk lagere concentraties (0-0.66%) die werden gevonden in talrijke monsters van Psychotria viridis, het DMT-bevattende ingrediënt dat meestal wordt gebruikt om ayahuasca mee te brouwen. Zelfs als we het verschil meten tussen conservatieve schattingen van het DMT-gehalte in M. hostilis en genereuze schattingen van de concentraties in P. viridis is het verschil significant: M. hostilis loopt qua psychedelische potentie ver voor op P. viridis.
Ott vergeleek daarna de hoeveelheden vaste plantenmassa die gebruikt werden bij het maken van respectievelijk vinho da jurema en ayahuasca, en schatte in dat jurema-brouwsels “minstens 2,5-3,0 keer zoveel DMT bevatten als typische ayahuasca”.
De ‘Encyclopedia of Psychoactive Plants’ van Christian Rätsch bevatte meer onderzoek naar M. hostilis, en het specificeerde een nauwkeuriger en conservatiever bereik van het DMT-gehalte in de wortelschors - tussen 0,57 en 1,7%. Een onderzoek uit 2005 vond een gehalte van 0,33% in de schors, wat het vergelijkbaar zou maken met P. viridis. Tegenwoordig wordt 1% over het algemeen geaccepteerd als het gemiddelde DMT-gehalte in M. hostilis.
De stengelschors en de bloemen van de plant bleken ook wat DMT te bevatten, maar slechts in spoorhoeveelheden van respectievelijk 0,03% en 0,01%.
Hoewel de wortelschors, die over het algemeen voor de bereiding van vinho da jurema wordt gebruikt, een aanzienlijke hoeveelheid van het psychoactieve molecuul DMT bevat, zal het consumeren van brouwsels die uitsluitend wortelschors van M. hostilis bevatten, geen psychoactieve effecten opleveren, tenzij extreme doses worden ingenomen.
Dit komt doordat DMT bij orale inname snel wordt afgebroken door monoamineoxidase (MAO) -enzymen zodra het de maag bereikt. Net als bij ayahuasca is een tweede component nodig om deze enzymen te remmen en zo voor de DMT een veilige doorgang naar de bloedbaan en de hersenen mogelijk te maken. Ayahuasca wordt met de B. caapi liaan gemaakt; de β-carbolines in deze liaan zorgen voor dit remmingsproces. Hoewel dit in verschillende rapporten wordt beweerd, komen er zover we weten geen β-carboline alkaloïden in Mimosa hostilis voor.
Dus, hoe kan deze plant worden gebruikt voor ritualistische, visionaire en spirituele doeleinden als de orale preparaten niet psychoactief zijn?
Daar bestaan verschillende theorieën over, maar de waarheid is — we weten het niet zeker.
Een verklaring, die we al hebben genoemd, is dat de originele Jurema Cultus mogelijk een extra ingrediënt heeft gebruikt dat MAO-remmers bevat, zoals passievruchtensap, of misschien zelfs de sterkere, maar minder lokale Syrische wijnruitzaden.
Een andere verklaring is dat een deel van de DMT in M. hostilis gebonden kan zijn aan bepaalde radicalen of andere verbindingen, waardoor dit deel van de DMT intact kan blijven wanneer het oraal wordt geconsumeerd. Dit is het geval met psilocine in paddo's - deze verbinding is eigenlijk 4-HO-DMT, of N,N-DMT met vier hydroxy-radicalen, waardoor het beschermd wordt tegen metabolisatie door de MAO-darmenzymen.
Er wordt ook gespeculeerd dat β-carboline-alkaloïden op de een of andere manier intern door het lichaam kunnen worden geproduceerd via de serotonine in de plant. Voor zover we weten, wordt deze theorie niet ondersteund door een solide biochemische redenering.
Een andere recente theorie was dat yuremamine, een verbinding die uit M. hostilis geïsoleerd werd, een soort effect op DMT zou kunnen uitoefenen om te voorkomen dat het gemetaboliseerd wordt. Bij ontdekking werd gedacht dat deze verbinding de eerste was in een nieuwe klasse van fytoindolen; uit latere totale synthese en herziening van de voorgestelde moleculaire structuur bleek echter dat het slechts een flavonoïde derivaat is en dat het dergelijke chemische krachten niet zou kunnen bezitten. We vermelden deze ontkrachte theorie als een herinnering aan het feit dat het nog lang niet helemaal duidelijk is waaruit M. hostilis is samengesteld en hoe het werkt; de wetenschap zou meer aandacht aan deze geweldige plant moeten schenken.
Het meest waarschijnlijke scenario is dat de inheemse preparaten van vinho da jurema simpelweg enorm veel schors bevatten. Door de MAO- voorraden van het lichaam te overweldigen, is het waarschijnlijk wat er een kleine hoeveelheid DMT de hersenen in kan sluipen en doen waar het goed in is.
De medicinale toepassing van deze plant heeft nooit echt de grenzen van traditioneel gebruik door inheemse culturen overschreden. Daarom is er weinig wetenschappelijk onderzoek beschikbaar om de vermeende therapeutische voordelen ervan te bevestigen; met uitzondering van het stimulerende effect op het immuunsysteem, dat in 1993 werd beschreven. Toch zullen we de toepassingen ervan volgens de inheemse traditie en ervaring op een rijtje zetten.
Mimosa hostilis tonics en topische oplossingen worden gebruikt voor:
Afhankelijk van welke MAO-remmer je kiest, kan het proces van het maken van anahuasca of pharmahuasca met M. hostilis als bron van DMT vrij eenvoudig of iets ingewikkelder zijn.
De eenvoudigste manier om Mimosa hostilis voor consumptie klaar te maken is door het in water te weken; dit is ook de traditionele aanpak van het merendeel van de Jurema Cultus sjamanen. Week tussen de 10 en 30 g fijn versnipperde wortelschors of wortelschors in poedervorm een uur lang in 150 ml koud water en roer het geheel af en toe een beetje. Laat de hoeveelheid Mimosa hostilis die je gebruikt afhangen van hoeveel ervaring je hebt. Giet het daarna door een zeef om de plantenresten er uit te filteren en herhaal het proces opnieuw met vers water. Drink daarna beide vloeistoffen. Snel en eenvoudig.
Het brouwen van Mimosa hostilis zou echter voor een aanzienlijk intensere ervaring moeten zorgen dan het hierboven beschreven koud weken. Ook is er voor het brouwen aanzienlijk minder schors nodig - tussen 5 en 10 g, afhankelijk van hoeveel ervaring je hebt. Als je ervoor kiest om de schors te brouwen, houd de volgende dingen dan in gedachten:
Het brouwen zelf is vrij eenvoudig zolang je de stappen nauwkeurig volgt:
Tot slot moet het brouwsel dat MAO-remmers bevat worden voorbereid. De meest gebruikte ingrediënten zijn Syrische wijnruit zaden, B. caapi liaan (versnipperde schors, in poedervorm of een geconcentreerd extract), of één of meer van de individuele ß-carboline-alkaloïden, naar persoonlijke voorkeur.
MAO-remmers moeten ten minste 15-20 minuten tot een uur voor het innemen van Mimosa hostilis worden ingenomen; dit geeft ze de tijd om de enzymen te remmen die normaal gesproken DMT metaboliseren wanneer het de maag bereikt.
Veel psychonauten extraheren liever de DMT uit Mimosa hostilis in plaats van de schors te brouwen; het voordeel van het extraheren van DMT-kristallen is dat ze voor onbepaalde tijd kunnen worden bewaard en gemakkelijker kunnen worden geconsumeerd door ze simpelweg in water op te lossen of ze in een capsule in te nemen, of door ze te roken of te verdampen. DMT extractie is echter een chemisch proces en vergt wat meer inspanning dan brouwen.
Er zijn veel manieren om freebase dimethyltryptamine uit Mimosa hostilis te extraheren. De chemie van de extractie is vrij eenvoudig, maar het proces zelf moet voorzichtig worden benaderd en nauwkeurig worden uitgevoerd om mogelijke chemische ongelukken te voorkomen en een opbrengst van goede kwaliteit te krijgen.
De eenvoudigste methode om de DMT te isoleren is door de wortelschors van de Mimosa hostilis op te lossen, deze moet fijngemalen worden om het oppervlak waaraan de alkaloïden kunnen worden onttrokken zo groot mogelijk te maken. Zo ziet het proces er in een notendop uit:
Er zijn andere, complexere manieren om freebase DMT te extraheren; over het algemeen geldt dat hoe veel meer werk het kost, hoe beter en puurder de opbrengst zal zijn. Klik hier voor uitvoerige beschrijvingen van verschillende methoden. Noman's tek wordt vaak gebruikt, en wordt aanbevolen als methode met de beste balans qua inspanning en kwaliteit van de opbrengst.
Aangezien DMT het belangrijkste psychoactieve element van Mimosa hostilis is, gelden dezelfde waarschuwingen en gebruiksbeperkingen voor zowel de substantie als de plant.
De meest voorkomende fysiologische bijwerkingen van het gebruik van DMT zijn; het verhogen van de hartslag en de bloeddruk, duizeligheid, verwarring, gebrek aan coördinatie, misselijkheid (vooral als het M. hostilis brouwsel wordt bereid zonder de tannines eruit te halen, of als het brouwsel of pure DMT met een preparaat op basis van B. caapi wordt geconsumeerd, wat vaak op zichzelf al misselijkheid en fysieke reiniging veroorzaakt), rillingen, spasmen, en, mogelijk, verlies van het bewustzijn. Als je een hartaandoening hebt, zoals hypertensie, moet je strenge voorzorgsmaatregelen nemen als je een brouwsel met M. hostilis en/of B. caapi of DMT neemt; het is zelfs aan te raden om het gebruik van deze substanties in dit geval helemaal te vermijden.
DMT en anahuasca/pharmahuasca ervaringen kunnen het beste plaatsvinden in een ruime, comfortabele en veilige omgeving, omdat het verlies van coördinatie tot letsel kan leiden als de ruimte niet veilig is. Het is ten zeerste aan te raden dat er een nuchtere tripsitter aanwezig is, vooral voor beginners.
De visuele hallucinaties die DMT kan veroorzaken, kunnen je perceptie van de omgeving aanzienlijk verstoren. Dit kan verwarring veroorzaken, wat kan escaleren tot angst of paniek. De visuals met gesloten ogen kunnen overweldigend zijn en kunnen een gevoel van ongemak of angst veroorzaken of, nog extremer, een psychologisch trauma. Slechte trips op DMT zijn niet ongebruikelijk en kunnen veel schrijnender zijn dan op andere psychedelica.
DMT kan ook een gevoel van dissociatie creëren tussen de geest/ziel en het lichaam. Sommigen zien dit proces, vaak aangeduid als ‘ego-dood’, als de heilige graal van de DMT ervaringen. Het kan ongelooflijk krachtige en diepgaande bewustzijnsveranderingen katalyseren; het kan echter ook symptomen van depersonalisatie veroorzaken, waar moeilijk van te herstellen is.
De gevallen waarin DMT echt gevaarlijk kan zijn, zijn de gevallen waarin het wordt gebruikt in combinatie met andere geneesmiddelen of medicatie. Het mag niet worden gemengd met stoffen die de serotoninespiegel (zoals antidepressieve SSRI-medicatie) of bloeddruk (zoals alcohol of bloeddrukverlagers) veranderen. Interacties tussen deze stoffen kunnen respectievelijk leiden tot het serotoninesyndroom of een hypertensieve crisis, die beide fatale gevolgen kunnen hebben. Dit wordt nog gevaarlijker als MAO-remmers samen met DMT worden ingenomen, omdat deze combinatie bovengenoemde effecten nog meer versterken. Voor een meer gedetailleerd overzicht van de bijwerkingen van de B. caapi MAO-remmers op zich, bekijk dit artikel over ayahuasca voor beginners.
Het spreekt voor zich dat andere psychoactieve stoffen, zoals opioïden, CZS-depressiva of stimulerende middelen, fenethylamines, methamfetamines, barbituraten, antipsychotica en andere intense geestverruimende middelen, niet gelijktijdig met DMT mogen worden gebruikt. Deze interacties zijn nog niet volledig onderzocht, maar het is zeer waarschijnlijk dat deze een ernstig risico vormen.
Er zijn veel mogelijkheden om Mimosa hostilis online te kopen, maar je zult niet snel een winkel vinden die met onze reputatie en prijzen kan wedijveren.
Elephantos is al meer dan 18 jaar een vooraanstaande leverancier van psychedelische middelen. We weten dat we enkel aan de top blijven door productkwaliteit en klanttevredenheid voorop te stellen. Je kan erop vertrouwen dat wij je van dienst zullen zijn met de beste producten, de laagste prijzen, uiterste discretie en snelle levering.
Bekijk hieronder onze selectie van Mimosa hostilis wortelschors en laat het ons weten als je vragen hebt.
Youtube:
