Related post
Of je nu geïnteresseerd bent in het gebruik van psilocybine of het gewoon een interessant onderwerp vindt, je bent op de juiste plek belandt. In dit artikel lees je alles wat je wilt weten en wat er te leren is over psilocybine en over de ’paddo's’ die psilocybine bevatten. Om te beginnen, wat is een paddo eigenlijk precies?
Het begrip ‘paddo’ verwijst niet slechts naar één soort, maar in feite naar honderden verschillende soorten schimmels die psilocybine bevatten. Een interessant weetje; niet alle paddenstoelen die psilocybine bevatten zijn nauw verwant, ze kunnen uit verschillende genera afkomstig zijn. De drie meest voorkomende soorten paddo's zijn Amanita muscaria, Claviceps purpurea en het toepasselijk genaamde genus Psilocybe.
Psilocybine is de chemische verbinding die verantwoordelijk is voor de psychoactieve effecten van paddo's. Deze effecten zijn niet direct van kracht; voordat het zich kan binden aan onze neurotransmitters, zet ons lichaam psilocybine om in psilocine. Net als andere ‘klassieke’ psychedelica - LSD (acid) en mescaline - heeft psilocine een structurele gelijkenis met de natuurlijke neurotransmitter serotonine. Deze overeenkomst maakt dat psilocybine zich aan de 5-HT2A receptoren kan binden; receptoren die door het hele centrale zenuwstelsel te vinden zijn.
Deze receptoren horen oorspronkelijk alleen met serotonine te binden. Wanneer de receptoren met psilocine in plaats van serotonine binden zijn de psychedelische effecten van de stof te voelen. De subjectieve effecten kunnen worden uitgelegd, maar wetenschappers weten nog steeds niet helemaal precies hoe deze worden veroorzaakt. De gangbare theorie is echter dat de hersendelen die verantwoordelijk zijn voor het filteren van de informatie die we via onze zintuigen binnenkrijgen door psilocybine worden onderdrukt. Dit zou de verscherpte waarnemingen van veel gebruikers verklaren, en zou enkele van de veranderingen in perceptie van de realiteit kunnen verklaren.
In de bergen van Algerije zijn rotstekeningen gevonden die het gebruik van paddo’s lijken af te beelden. Eén zo’n tekening is van twee gemaskerde mensen die paddenstoelen in hun rechterhand houden; getekende stippellijnen verbinden deze paddenstoelen met de bovenkant van hun hoofd. Volgens sommige onderzoekers is dit een teken dat de psychoactieve eigenschappen van de schimmel bekend waren. Een andere rotstekening lijkt een soort enorme, gemaskerde god af te beelden die paddenstoelen uit zijn handen, armen, rug en benen heeft groeien. Als dit inderdaad het bewijs is van het gebruik van paddo's, dan houdt dat in dat de mensheid ze al zeer geruime tijd gebruikt - historici schatten dat die rotstekeningen tussen 4.000 en 7.000 jaar voor Christus gemaakt zijn.
Er bestaat bewijs dat duizenden jaren later (rond 500-1000 v. C.), in Centraal Amerika de volkeren van het hedendaagse Mexico en Guatemala psilocybine bevattende paddenstoelen gebruikten als entheogenen - middelen die hun sjamanen helpen om in contact te komen met de spirituele wereld en inzichten te krijgen die voor anderen onbereikbaar zouden zijn. In het westen waren de paddenstoelen niet bekend tot veel later, toen R. Gordon Wasson een artikel publiceerde over zijn ervaring met paddo's in Mexico in 1955. In 1960 begon Timothy Leary met het uitvoeren van experimenten met psilocybine. Helaas duurde dit niet langer dan drie jaar; in 1963 werd Leary van Harvard ontslagen en werden verdere psilocybine-experimenten verboden. In 1968 werd psilocybine in de Verenigde Staten verboden... maar daarover later meer.
Het zou kunnen dat het gebruik van psilocybine nog verder teruggaat. Het zou zelfs nog vóór de mensheid kunnen dateren - althans de versie van de mensheid die we kennen. Een van de meest uitgesproken voorstanders van psilocybine (en andere entheogenen) was een man genaamd Terence McKenna - een etnobotanist, mysticus en psychonaut. In zijn boek ‘Food of the Gods’ (1993) stelt hij zijn ‘Stoned Ape'-theorie van de menselijke evolutie voor.
Deze theorie suggereert dat paddo's gedeeltelijk verantwoordelijk zijn voor de laatste fase van de menselijke evolutie. Volgens de theorie begon Homo erectus naar het noorden te migreren doordat de woestijnvorming in Afrika de noodzaak creëerde om een meer gastvrije omgeving te zoeken. We weten dat op dit moment de hersenen van Homo erectus zich snel evolueerden, maar we weten niet precies waarom dat zo was. De theorie van McKenna is dat Homo erectus achter kuddes vee die ook op zoek waren naar een geschiktere leefomgeving in het noorden aan het reizen was. Homo erectus zou Psilocybe cubensis paddenstoelen in de mest hebben zien groeien. Toen het eten schaars werd, zijn de paddenstoelen waarschijnlijk in hun dieet opgenomen. Vervolgens hebben we ons, zoals McKenna het zegt, "naar een hoger bewustzijn gegeten".
Volgens McKenna zou psilocybine bij deze oermensen een verhoogd gezichtsvermogen en een verhoogde seksuele drang hebben veroorzaakt. Psilocybine stimuleert ook het deel van de hersenen dat taal ontwikkelt. Een verbeterd gezichtsvermogen zou tot verhoogd succes bij de jacht hebben geleid, en meer zin in seks zou tot versnelde voortplanting hebben geleid. Beide factoren zouden ten goede zijn gekomen van het snel en voorspoedig verspreiden van Homo erectus. Er bestaat geen onomstotelijk bewijs, en dat zal er misschien ook nooit komen, maar het is een plausibele theorie.
Het is nog makkelijker te geloven dat psilocybine Homo erectus bij de ontwikkeling van taal heeft geholpen. Van psilocybine is bekend dat het de interconnectiviteit tussen verschillende knooppunten in de hersenen vermindert. Hierdoor krijgen delen van de hersenen die normaal gesproken van elkaar gescheiden zijn de kans om te communiceren; er ontstaan verbindingen die normaal gesproken niet mogelijk zijn. Het zou kunnen dat een van die verbindingen ertoe heeft geleid dat onze voorouders taal ontwikkelden.
Wat betreft fysiologische en fysieke effecten, heeft psilocybine maar weinig invloed op onze natuurlijke fysieke staat van zijn. Psilocybine kan wat duizeligheid, vermoeidheid en misselijkheid veroorzaken, maar deze effecten zijn meestal niet aanzienlijk. Tijdens een trip gaan je pupillen wijder open staan, wat er mede voor zorgt dat kleuren veel helderder lijken. Van psilocybine is ook aangetoond dat het tijdelijk de bloeddruk verhoogt, dat TSH-waarden (schildklier stimulerend hormoon) een beetje toenemen, en dat ook prolactine, cortisol en het adrenocorticotroop hormoon ietwat toenemen. Onderzoek laat zien dat al deze effecten gering zijn, en dat ze binnen vijf uur weer helemaal verdwenen zijn.
Een psilocybine-trip kan een intense, onthullende, soms transcendente ervaring zijn. Veel mensen beschrijven hun trip alsof het een droom was; ofwel onwerkelijk of juist hyperrealistisch . Dit is goed te verklaren. Bevindingen van Imperial College London hebben aangetoond dat de hersenactiviteit van individuen tijdens een psilocybine-trip erg lijkt op de hersenactiviteit die plaats vindt tijdens het dromen.
Het zal je snel opvallen dat psilocybine veranderingen veroorzaakt in het zintuig waar we het sterkst van afhankelijk van zijn in ons dagelijks leven, ons zicht. Visuele vervormingen zoals muren die naar binnen en naar buiten bewegen alsof ze ademen worden door psilocybine veroorzaakt. Je waarneming van kleuren kan veranderen, deze kunnen intenser of helderder worden. Je kunt ook patronen en motieven zien verschijnen op waar je ook naar kijkt, omdat je hersenen visuele stimuli proberen te “organiseren”. Dit kunnen spiegelingen zijn of geometrische patronen: Zo kan je naar de rand van een bos staren, en merken dat elke boom er precies hetzelfde uitziet, alsof één en dezelfde boom tientallen keren is geknipt en geplakt.
Je kan merken dat andere zintuigen – zoals smaak, gevoel, en gehoor – ook vervormd worden. Het verloop van tijd kan ineens heel snel of juist extreem langzaam, in slow motion, lijken te gaan. Psilocybine kan ervoor zorgen dat je emoties intenser ervaart, en ons zelfbewustzijn kan juist verminderen. Je kan een verhoogd niveau van empathie ervaren, evenals een dieper gevoel van eenheid en verbondenheid met andere mensen en de wereld om je heen. Toen Peter Stafford in Psychedelics Encyclopedia psilocybine met LSD vergeleek, schreef hij dat de ervaring met psilocybine warmer lijkt, niet zo heftig en minder isolerend. Het heeft de neiging om verbondenheid te creëren tussen mensen; mensen communiceren over het algemeen veel meer dan wanneer ze LSD gebruiken. Deze inzichten worden ondersteund door anekdotes van vele andere gebruikers, die paddo's vaak zien als een zachtere, minder extreme ervaring dan LSD waar makkelijker van genoten kan worden.
Geen enkele drug is compleet risicovrij, psilocybine wordt (gebaseerd op onderzoek) geclassificeerd als de op twee na veiligste soort recreatieve drugs. Ook brengen veel minder mensen een bezoekje aan de eerste hulp na het gebruik van psilocybine dan dat het geval is bij alcohol of marihuana, de meest populaire recreatieve drugs. De kans op vervelende bijwerkingen en verhoogde risico’s neemt sterk af als je zorgt voor een rustige, vredige omgeving – maar daarover straks meer.
De korte termijn risico’s zijn, onder andere, angstgevoelens, de kans op een ‘bad trip’, niet helder denken en, in sommige gevallen, een psychotische episode. Al deze dingen zullen echter ophouden naar mate de trip afloopt. Angstgevoelens kunnen in veel gevallen afnemen door naar een andere ruimte te gaan, naar kalmerende muziek te luisteren of een activiteit te ondernemen om je stressniveau te verlagen. ‘Niet helder denken’ is natuurlijk geen verrassing – als je hele beleving van de wereld anders dan normaal is, is je bewustwording en je besluitvorming dat ook. Ook hierom is het belangrijk is dat je tijdens een trip in een veilige, vertrouwde omgeving bent. Het is mogelijk dat een psilocybine-trip tot een psychotische episode kan leiden, maar dit is vrij onwaarschijnlijk bij gezonde mensen. Zelfs als dit gebeurt, zou de psychotische episode niet langer moeten duren dan de trip. Toch zijn er mensen die er goed aan doen om psilocybine en paddo’s te vermijden: Iedereen die schizofrenie, bipolaire stoornis of een andere psychotische stoornis in de familie heeft. Deze personen lopen een grotere kans dat een bad trip een tijdelijke of aanhoudende psychose kan veroorzaken, of zelfs schizofrenie kan activeren die zich nog niet had gemanifesteerd. Als er psychotische aandoeningen in je familie voorkomen wordt het gebruik van psilocybine (en andere psychedelica) afgeraden.
Er bestaat een kleine kans op het ontwikkelen van HPPD: Hallucinogen Persisting Perception Disorder. Deze aandoening is in wezen een aanhoudende en terugkerende stoornis in je visuele perceptie die na het gebruik van hallucinogenen ontstaat. Het gaat meestal om lichte vervormingen, zoals muren die even lijken te ademen voordat ze weer normaal worden. Gelukkig is dit een relatief zeldzame aandoening, die bij slechts 0,12% van gebruikers van psychedelica voorkomt. HPPD lijkt meer voor te komen bij mensen die regelmatig psychedelica gebruiken, en komt veel vaker voor bij gebruikers van LSD dan bij gebruikers van psilocybine.
Het grootste risico bij gebruik van psilocybine is het risico op een bad trip (al is dat nog steeds niet waarschijnlijk). In een bad trip ervaar je hevige angstgevoelens, paniek en je verliest tijdelijk het vermogen om contact te maken met de realiteit. Het kan lijken alsof de wereld niet echt is, alsof je in een droom leeft en niet meer aan de realiteit en zelfs niet meer aan jezelf verbonden bent, effecten die bekend staan als derealisatie en depersonalisatie. Gelukkig houdt dit gevoel op wanneer je trip afloopt.
Psychedelische ervaringen kunnen intens en diepgaand zijn. Het kan dan ook enige tijd duren voordat ze zijn verwerkt - of je nu een positieve of een negatieve ervaring had. Houd dit in gedachten als je een slechte trip hebt gehad. Negatieve gedachten kunnen weken of zelfs maanden aanhouden, maar maar na verloop van tijd verdwijnen ze meestal. Met psychedelica kun je nieuwe dingen en nieuwe gedachten ervaren. Dit is waarom veel mensen het liever over een ‘uitdagende trip’ dan een ‘bad trip’ hebben; omdat zelfs een moeilijke ervaring tot waardevolle lessen kan leiden. Toch is het het beste om een ‘uitdagende trip’ te vermijden als het even kan... lees daarom hieronder verder.
Ook al is psilocybine één van de veiligste drugs die er bestaat - en zonder twijfel één van de veiligste hallucinogenen – verantwoord en veilig gebruik blijft belangrijk. Komen er aandoeningen in je familie voor die verergerd kunnen worden door het gebruik van psilocybine? Neem je medicijnen die een wisselwerking met psilocybine kunnen hebben? Als het antwoord op deze vragen ‘nee’ is, dan hoef je je enkel nog te richten op dosering, voorbereiding en omgeving.
Als je overweegt om voor het eerst psilocybine of paddo’s te nemen, begin dan met een lage dosis. TripSafe raadt aan om met 0.8 gram gedroogde paddenstoelen te beginnen. Houd daarbij wel in gedachten dat de psilocybine niet per se gelijkwaardig verdeeld is over de stam en de hoed van de paddenstoel. Het kan daardoor zijn dat de dosis net iets afwijkt. Als je een nauwkeurige dosering wilt, kan je voor magische truffels of sclerotia kiezen: Deze vormen een ander deel van dezelfde schimmel, maar ze hebben een consistente verdeling van psilocybine. Je hoeft ze alleen maar te wegen om precies te weten hoeveel je neemt.
Bereid je voor, lees je in, zoek informatie voordat je aan je eerste trip begint. Sommige mensen raden aan om blind de eerste ervaring in te gaan, zonder verwachtingen, maar dat is niet aan te raden. Uit onderzoek is gebleken dat zelfs mensen die geen ervaring met psychedelica hebben zonder problemen hoge doses psilocybine kunnen nemen zolang ze van tevoren zijn voorbereid op de effecten van de drug. Dit is logisch - als er vreemde dingen gebeuren waar je niet op voorbereid bent, dan kan dat heel verontrustend zijn, zelfs verschrikkelijk angstaanjagend. Het is een heel ander verhaal als je de genoemde effecten kan herkennen als tijdelijke effecten van de drugs. In dat geval kan je ontspannen en ze aan je voorbij laten gaan. Voordat je psilocybine neemt is belangrijk dat je je mentaal goed voelt, en dat dit niet slechts een momentopname is. Als je vaak erg gestresst, angstig of gedeprimeerd bent, maar tussendoor een paar goede dagen hebt, is dat waarschijnlijk nog steeds niet ideaal voor een trip. Wacht totdat je je consistent goed en stabiel voelt. Psilocybine versterkt je empathisch vermogen en je emoties. Het is daarom slim om aanhoudende negatieve emoties vóór je trip los te laten.
Zorg dat er iemand bij je is, en dat diegene bereid is om de hele trip bij je te blijven. Zorg dat deze ‘trip-sitter’ iemand is die je kent en vertrouwt en het liefst ook wat ervaring met psychedelica heeft zodat ze (tot op zekere hoogte) begrijpen wat je meemaakt.
En dan de setting. Dit is een cruciaal onderdeel van een veilige trip. Een trip kan heel erg stimulerend zijn; er worden verbindingen gemaakt in je hersenen die er normaal gesproken niet zijn, en je hersenen worden overspoeld met zintuiglijke informatie. Dit kan fascinerend en prettig zijn, maar het kan ook te veel worden. Sommige ervaren gebruikers kunnen genieten van een trip op een festival of een andere soortgelijke hectische setting. Dit kan iedereen voor zichzelf bepalen, maar het is niet aan te raden als dit je eerste trip is. Als je omringd bent door lampen, lawaai en vreemden, is er geen plek om je terug te trekken als je trip zwaar gaat voelen. Neem psilocybine (als je besluit om het nemen) daarom in op een fijne, veilige en vertrouwde plek in het gezelschap van mensen die je goed kent. Zorg dat je een koptelefoon en zonnebril bij de hand hebt, deze kunnen helpen rust te creëren voor het geval je overgestimuleerd raakt.
Het is ook het melden waard dat de volledige psolicybine ervaring om meer dan alleen het moment van de trip zelf draait. Het draait ook om hoe je op de trip terug kijkt, en wat je ervan meeneemt in je nuchtere dagelijkse leven in de weken of maanden na de trip. Het wordt aangeraden om te wachten met een nieuwe trip totdat je de vorige volledig ‘verteerd’ hebt.
Volgens sommige mensen kan een kleine hoeveelheid alcohol voor de trip, zoals een biertje of twee, helpen om stress en angst wat te verminderen. Benzodiazepines kunnen een psilocybine-trip tegengaan en de psychoactieve effecten verzachten. Daarom houden sommige mensen benzodiazepines zoals Xanax bij de hand voor het geval dat ze een bad trip krijgen. Marihuana kan de effecten van psilocybine versterken, maar het kan ook angstgevoelens versterken, vooral als de Marihuana een hoog THC gehalte heeft neemt de kans op een ‘uitdagende trip’ toe. Hoe dan ook, er is nog niet genoeg onderzoek gedaan naar de effecten van het mengen van psilocybine met andere drugs, en dit wordt daarom ook afgeraden.
Momenteel zijn psilocybine (en paddenstoelen met psilocybine of sclerotia) bijna overal in het Westen illegaal. Er is een grijs gebied in Canada en de Verenigde Staten waar kweeksetjes, sporen en mycelium legaal zijn, maar het blijft illegaal om de delen van de schimmel die psilocybine bevatten in je bezit te hebben. De uitzondering is Denver, Colorado, waar onlangs paddenstoelen met psilocybine gedecriminaliseerd zijn. In West-Europa, Spanje, Portugal, Italië, Oostenrijk en Tsjechië zijn paddenstoelen met psilocybine ook gedecriminaliseerd. In Nederland zijn magische truffels helemaal legaal, maar paddo’s zijn dat niet. Psilocybine wordt sinds 1971 door de VN als een Schedule 1 (klasse 1) drug geclassificeerd, maar onderzoek naar medische toepassingen zou ertoe kunnen leiden dat de status van psilocybine in de toekomst verandert. Als je graag psilocybine wilt proberen, ben je dan bewust van de regelgeving in jouw regio.
Eind jaren ’90 nam de wetenschappelijke interesse voor psilocybine toe en werd er steeds meer onderzoek gedaan. Inmiddels wordt de drug onderzocht als een mogelijke behandeling tegen depressie en angst, en een handvol andere psychische aandoeningen. Dit is voornamelijk te wijten aan het vermogen van psilocybine om neuroplasticiteit te verhogen en de geest tijdelijk meer kneedbaar te maken. Meestal handhaven onze hersenen een evenwicht tussen orde en chaos. Tijdens een trip geeft psolicybine een zetje in de richting van chaos.
Dat klinkt misschien verontrustend, maar wetenschappers hopen dat die tijdelijke chaos juist maakt dat psilocybine een effectieve behandeling voor psychische aandoeningen zoals depressie kan zijn. De trip brengt de geest tijdelijk in verwarring, maar de geest zal weer een stabiele vorm aannemen aan het einde van de trip. Zo zou een psychedelische trip eventueel het potentieel hebben om een ongebalanceerde geest te ‘resetten’. De trip kan mogelijk het perspectief bieden om ongezonde of schadelijke denkpatronen te herkennen, dan te onderzoeken wat er aan die patronen ten grondslag ligt en vervolgens die patronen tot op zekere hoogte te verbreken. Dit zou betekenen dat de oorzaak van psychische aandoeningen behandeld wordt, in plaats van alleen de symptomen. De kans bestaat dat psilocybine over vijf jaar legaal als behandeling tegen depressie wordt gebruikt. Psilocybine is veelbelovend.
